Δόθηκαν πέντε λέξεις, (λιοντάρι, φασόλι, μυρμήγκι, παγίδα, μυστικό), στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής και η Φωτεινή Κ., μαθήτρια της Α΄ Δημοτικού, μας έφτιαξε αυτό το τόσο γλυκό παραμύθι!
Ας πετάξουμε μαζί με το ιπτάμενο παραμύθι της Φωτεινής…
«Το λιοντάρι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ φασόλι»
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό μικρό φασολάκι που μεγάλωνε πάνω στη φασολιά. Σκεφτόταν συνέχεια ότι δεν ήθελε να μείνει για πάντα εκεί, αλλά ήθελε να ταξιδέψει παντού, να γνωρίσει τον κόσμο. Δεν ήξερε όμως με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να φύγει από κει.
Μια μέρα, εμφανίστηκε ένας δυνατός βοριάς και το φασολάκι σκέφτηκε να ζητήσει από αυτόν να το πάρει μαζί του. Ο βοριάς δέχτηκε και έτσι το φασολάκι άρχισε να πετάει. Πέταξε πάνω από βουνά, από θάλασσες, από σπίτια και από άλλα πολλά που δεν είχε ξαναδεί ποτέ. Παραλίγο να πέσει σε μια παγίδα που είχε φτιάξει μία αράχνη αλλά, ευτυχώς, πρόλαβε και ξέφυγε. Έπεσε όμως στο έδαφος, στη μέση ενός δάσους.
Εκείνη την ώρα περνούσε από κει ένα μικρό λιονταράκι που το είχε βγάλει βόλτα η μαμά του. Το λιονταράκι, μόλις είδε το φασολάκι, το πλησίασε και το ρώτησε: «Τι είσαι εσύ; Μήπως είσαι μυρμήγκι;».
Το φασολάκι κατάλαβε ότι το λιοντάρι δεν είχε ξαναδεί ποτέ κάτι σαν αυτό και του απάντησε ότι είναι ένα μικρό φασολάκι. Του εξήγησε πού είχε γεννηθεί και πώς βρέθηκε εκεί. Το λιονταράκι χάρηκε που γνώρισε κάτι τόσο διαφορετικό και του ζήτησε να γίνουν φίλοι και να πάει να μείνει μαζί τους.
Το φασολάκι δέχτηκε κι έζησε με το λιονταράκι για πολύ καιρό και κάθε μέρα έβγαιναν βόλτα στο δάσος και έπαιζαν χαρούμενοι.
Έτσι, πέρασε ο καιρός και το λιονταράκι μεγάλωσε και έγινε δυνατό και έπαιρνε στην πλάτη του το φασολάκι που είχε μεγαλώσει κι αυτό και δεν μπορούσε να περπατάει πολύ πια.
Έμειναν για πάντα δύο πολύ καλοί φίλοι και μας είπαν και μας το μυστικό τους: «Πρέπει να αγαπάμε τον φίλο μας, να τον προσέχουμε και να του δίνουμε φιλάκια!!!»
Τέλος
Φωτεινή , Α΄ Τάξη
