Μαρία Πουλαντεράκη
Είμαι ένα μικρό γυάλινο ανθρωπάκι, το όνομά μου είναι Διαφανούλης και κατοικώ στην πρωτεύουσα της μαγικής μας Υαλοχώρας, την Ευθραυστούπολη. Είναι πολύ όμορφη η πόλη μου και πολύ ιδιαίτερη. Εδώ όλα τα αντικείμενα καλύπτονται από μαλακά υλικά ώστε να εξαλείφεται ο κίνδυνος να σπάσουμε εμείς οι κάτοικοί της σε μικρά κομματάκια.
Οι δρόμοι είναι στρωμένοι με αφρολέξ όπως και τα εξωτερικό των σπιτιών μας. Τα πεζοδρόμια καλύπτονται από μαλακά στρώματα, τα χωμάτινα παρτέρια έχουν περίφραξη από τουβλάκια φτιαγμένα από σιλικόνη. Καμία γωνία δεν είναι μυτερή, όλα τα πράγματα έχουν στρογγυλεμένες άκρες. Και οι σκεπές και τα παραθυρόφυλλα και οι αυλόπορτες. Ακόμη και τα λεωφορεία είναι φτιαγμένα από ανθεκτικό χοντρό αφρολέξ με μαλακά πλαστικά εξαρτήματα. Τα μεταλλικά μέρη όπου υπάρχουν είναι καλυμμένα κι αυτά με υφασμάτινες χοντρές επενδύσεις Κινούνται αργά με ηλιακή και ηλεκτρική ενέργεια.. Το εσωτερικό των σπιτιών είναι επίσης καλυμμένο με ριχτάρια, απαλά παπλώματα και παχιά χαλιά.
Έξω από την πόλη μου απλώνονται τεράστιες εκτάσεις από λεπτή λευκή άμμο που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα.
Τώρα ήρθε η ώρα να με γνωρίσετε και να μάθετε όλα όσα αφορούν την καθημερινότητά μου στην ωραία και αστραφτερή πόλη μου. Ξεκινώ λοιπόν!
Κάθε πρωί αφού πλυθώ και φάω το πρωινό μου που είναι ένα μπολ με γάλα και δημητριακά, φορώ τη χρωματιστή μου φορεσιά, όπως όλοι οι κάτοικοι της Υαλοχώρας που επιβάλλεται να φορούν χρωματιστά ρούχα για να ξεχωρίζουμε από μακριά, παίρνω τη σάκα μου που είναι φτιαγμένη από μαλακό δέρμα και ξεκινώ για το σχολείο. Η σάκα είναι πολύ ελαφριά καθώς τα βιβλία και τα τετράδιά μας είναι φτιαγμένα από λεπτά φύλλα ζελατίνης σχεδόν χωρίς καθόλου βάρος.
Περπατώ προσεκτικά ώστε να αποφεύγω πετραδάκια, λακκούβες από ξεφτισμένο αφρολέξ ή κλαδάκια που μπορεί να έχουν πέσει από τα δέντρα. Μια μικρή απροσεξία μπορεί να γίνει αφορμή να σπάσω σε κάποιο σημείο του σώματός μου. Ευτυχώς που στην Υαλοχώρα μας δεν φυσάει συχνά και τις σπάνιες φορές που συμβαίνει υπάρχει σύσταση να μην κυκλοφορήσουμε στους δρόμους μέχρι η ανεμοσειρήνα που μπαίνει σε λειτουργία να σφυρίξει παύση της απαγόρευσης.
Φτάνω στο σχολείο. Είναι ένα μεγάλο κτίριο φτιαγμένο από πλαστικό και περιφραγμένο με λαστιχένιο τοιχάκι. Έχει σκαλιά και στην αυλή παγκάκια από λάστιχο. Τα θρανία είναι κι αυτά από το ίδιο υλικό και τα καθίσματα είναι χοντρά και ψηλά μαξιλάρια. Τα μολύβια και τα στυλό είναι όλα επενδυμένα με σιλικόνη. Στο μάθημα της χειροτεχνίας χρησιμοποιούμε λεπτές κηρομπογιές και πλαστελίνες. Όταν έχουμε γυμναστική, φοράμε στολή ολόσωμη και γάντια από σιλικόνη ώστε να μην υπάρξει τραυματισμός. Το ίδιο και όταν ασχολούμαστε με τον κήπο του σχολείου. Τα εργαλεία είναι από λεπτό πλαστικό, ελαφριά και εντελώς ακίνδυνα.
Στα διαλείμματα δεν τρέχουμε, δεν αγκαλιαζόμαστε σφιχτά, καθόμαστε ήσυχα στα παγκάκια ή περπατάμε παρέες παρέες χωρίς σπρωξίματα και τρέλες.
Το μεσημέρι επιστρέφω σπίτι, τρώω το φαγητό μου, διαβάζω τα μαθήματά μου και το απόγευμα πηγαίνω κολυμβητήριο. Είναι ένα τεράστιο οικόπεδο όπου έχουν εγκαταστήσει μία πελώρια πλαστική πισίνα όπου πηγαίνουν όσοι επιθυμούν να εξασκηθούν στην κολύμβηση, το μόνο άθλημα που ταιριάζει σε μας γιατί δεν υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού. Τα πλακάκια γύρω της έχουν όλα καλυφθεί με φουσκωτές μεμβράνες διάφανες χοντρές, αδιάβροχες ώστε να μην υπάρχει καμία γωνία μυτερή και γλιστερή. Το υπόλοιπο οικόπεδο είναι όλο στρωμένο με κοντοκουρεμένο, πράσινο μαλακό γκαζόν.
Όταν συναντώ τους φίλους μου στην παιδική χαρά, αισθάνομαι μεγάλη έξαψη και θέλω να τρέξω να τους αγκαλιάσω σφιχτά αλλά δεν μπορώ. Αυτό με στενοχωρεί πολύ και κάποιες φορές μελαγχολώ κιόλας που δεν μπορώ να χαρώ μια σφιχτή αγκαλιά από τη μαμά και το μπαμπά μου, αλλά το έχω συνηθίσει πλέον. Κανείς εδώ δεν επιτρέπεται να σφίξει τον άλλον δυνατά γιατί μπορεί να έχουμε ατυχήματα. Έτσι μάθαμε απλώς να αγγιζόμαστε, να ψιθυρίζουμε λόγια αγάπης και να εκφραζόμαστε με το βλέμμα. Ήσυχα και προσεκτικά, χωρίς εντάσεις και εκδηλώσεις που απαιτούν απότομες κινήσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μιλάμε ποτέ δυνατά. Ένας απότομος δυνατός θόρυβος υπάρχει κίνδυνος να μας προκαλέσει ρωγμές στο σώμα. Έτσι επικρατεί παντού ησυχία, ακόμη και στο σχολείο και στις δουλειές των μεγάλων.
Στην παιδική χαρά όλα τα παιχνίδια και οι κατασκευές είναι από χοντρό πλαστικό και στα τελειώματα και στις γωνίες είναι ντυμένα με μαλακό φελιζόλ. Όλο το έδαφος είναι καλυμμένο με πράσινο πλαστικό χόρτο. Διασκεδάζουμε ιδιαίτερα σε μία μεγάλη πλαστική τσουλήθρα που καταλήγει σε ένα σκάμμα γεμάτο από ένα ζελεδένιο υλικό, όπου βουλιάζουμε απολαυστικά. Εκεί μέσα μπορούμε να κάνουμε όσες τούμπες θέλουμε χωρίς φόβο.
Νωρίς απόψε το βράδυ, μετά το κολυμβητήριο επισκέφτηκα με τη μαμά μου τον γιατρό για να κάνω ένα εμβόλιο. Ο δικός μας γιατρός έχει δίπλωμα τζαμοϊατρικής και συγκολλητικής. Γνωρίζει εκτός των άλλων πώς να επιδιορθώνει τυχόν σπασίματα ή ραγίσματα στο γυάλινο κορμί μας. Ενέσεις και άλλα αιχμηρά αντικείμενα δεν υπάρχουν στο ιατρείο του. Το εμβόλιο που θα κάνω είναι πόσιμο όπως και όλα τα φάρμακά μας.
Το βράδυ στο σπίτι όλη η οικογένεια μαζεμένη συζητάμε ή παίζουμε παιχνίδια μέχρι να έρθει η ώρα να πάμε για ύπνο. Ησυχία απλώνεται πάνω από την πόλη, δεν κυκλοφορεί κανείς όταν νυχτώνει, μόνο τα φώτα των δρόμων στέκουν στις πλευρές τους ακοίμητοι φρουροί.
Έτσι πάνω κάτω κυλά καθημερινά η ζωή ενός γυάλινου μικρού ανθρωπάκου εδώ στη όμορφη Υαλοχώρα μας.
ΤΕΛΟΣ
Υπέροχο!!! Συγχαρητήρια!!!