Σε ένα παράλληλο σύμπαν:
Σε ένα παράλληλο σύμπαν τώρα, αυτό που ζω εγώ και που αφήνει αδιάφορο σχεδόν όλον τον πλανήτη και δικαίως, θέλω να μοιραστώ μαζί σας μία μικρή ιστορία που έγραψα κάποτε, πολλά, πάρα πολλά, χρόνια πριν. Φανταστική βεβαίως, τι νομίζατε πως υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι σήμερα…
Καταλάβαινε πολύ καλά πως η φίλη της τη ζήλευε για αυτά που είχε και που εκείνη δεν είχε καταφέρει να αποκτήσει. Τη σχέση της με τον άντρα της, την ευτυχία της, ακόμη και την οικονομική της άνεση. Δεν την παρεξηγούσε όμως. Τη δικαιολογούσε μάλιστα, γιατί πίστευε πως η ζωή υπήρξε άδικη μαζί της. Τίποτα δεν της στέριωνε κι ας προσπαθούσε σκληρά.
Ώσπου, μια μέρα, ανακάλυψε πως ήταν έγκυος και έτρεξε να μοιραστεί το νέο μαζί της. Τότε, είδε στα μάτια της το φθόνο, το μίσος. Το είδε τόσο ξεκάθαρα που πάγωσε από το φόβο της.
Αλίμονο! Άδικη που είναι η ζωή. Τη λύπη, θα σου δώσει φίλους να την εκμυστηρευτείς. Τη χαρά όμως, με κανέναν δεν μπορείς να μοιραστείς!