Σε ένα παράλληλο σύμπαν τώρα, αυτό που ζω εγώ και που αφήνει αδιάφορο σχεδόν όλον τον πλανήτη και δικαίως, ήρθε σήμερα στο νου μου, εντελώς τυχαία, ο Δον Κιχώτης. Περπατάει πάνω κάτω μες στην πανοπλία του, κάποιες στιγμές υψώνει και τα χέρια του με ένταση και μονολογεί:
«Ο εχθρός μού έχει κάνει μάγια. Με κρατάει ανήμπορο και φυλακισμένο. Στήνει εμπόδια για να αποτρέψει έναν γενναίο ιππότη από τη δόξα της μάχης. Θολώνει το μυαλό, ώστε να με απομακρύνει από τον σκοπό μου. Νομίζει πως έτσι θα πάψω να αναζητώ την Δουλτσινέα και να προσπαθώ για αρμονία στον κόσμο αποκαταστώντας αδικίες. Κι όλα αυτά για να χάσω τη δόξα και την τιμή μου.
Χα, Γελιέται! Δεν θα ησυχάσω, αν δεν φέρω δικαιοσύνη και η μόνη δικαιοσύνη που υπάρχει είναι η απελευθέρωση όλων των αδικημένων! Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής μου. Αυτός είναι ο σκοπός της περιπλάνησης κάθε γενναίου ιππότη!
Εμπρός, καλέ μου Ροσινάντε και συ, πιστέ μου ιπποκόμε, ας βαδίσουμε στο δρόμο της νίκης και της τιμής. Ας πορευτούμε μαζί με το δίκιο και το σωστό και, κάποια μέρα, η πληρωμή μας θα ‘ναι μεγάλη, καθώς δοξασμένους οι άνθρωποι θα μας θυμούνται!»
Subscribe
0 Σχόλιο