Κατερίνα Μιχαηλίδου
Είναι το πιο παλιό ζευγάρι από τα παπούτσια μου! Πριν από 10 και βάλε χρόνια το είχα είδα να καμαρώνει σε μια βιτρίνα και ήταν λες και μου έγνεφε να το αγοράσω, ήταν τόσο όμορφο. Σε λίγες μέρες θα πήγαινα ταξίδι σε ένα εξωτικό νησί στην άλλη άκρη του πλανήτη. Ήταν το όνειρο που με συντρόφευε πολλά χρόνια, θα έλεγα μια ζωή. Έβλεπα τον εαυτό μου να φοράει τα καινούργια μου παπούτσια και να περπατά στα σοκάκια του νησιού με όμορφα φορέματα. Θα τα φορούσα και στην παραλία και μαζί τους θα έβλεπα το ηλιοβασίλεμα. Τόσες όμορφες εικόνες και πάντα με τα αγαπημένα μου παπούτσια. Αυτά είχα στο μυαλό μου, όμως η ζωή είχε προγραμματίσει άλλα για εμένα. Μόλις 2 μέρες πριν το ταξίδι ένα σοβαρό ατύχημα έγινε αιτία να το αναβάλλω. Έκανα πολλά άλλα ταξίδια από τότε, δεν τόλμησα όμως ποτέ να οργανώσω το ίδιο και δεν φόρεσα ποτέ αυτά τα παπούτσια. Θα ήταν σαν να πρόδιδα το όνειρό μου. Τώρα το ζωηρό τους χρώμα έχει ξεθωριάσει και οι χάντρες που ήταν πάνω τους κεντημένες έχουν χάσει τη γυαλάδα τους. Όμως από καιρό σε καιρό τα κοιτάω και σκέφτομαι ότι κάποια μέρα θα μαζέψω το κουράγιο μου και θα κάνω μαζί τους το όνειρό μου πραγματικότητα.
Τόσο ακόμα πιο όμορφο που η ελπίδα δεν παύει να υπάρχει. Συγχαρητήρια.
Σε ευχαριστώ Ειρήνη μου, ειναι ωραίο να έχουμε ελπίδες και όνειρα