– Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να αποφύγεις τη βία του άλλου. Ο τρόπος που κοιτάζεις, ο τρόπος που περπατάς, ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι, ακόμη και ο τρόπος που θα αντιδράσεις σε μια ενδεχόμενη απειλή. Εσύ θα βάλεις τα όρια. Όλα αυτά είναι πράγματα υποκειμενικά, που σε χαρακτηρίζουν όμως ως άνθρωπο. Πάντως, είμαι σίγουρη, πως εάν εσύ νιώθεις καλά με τον εαυτό σου και δεν τον υποτιμάς δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που θα σε πιέσει ψυχολογικά. Όλα ξεκινούν από εμάς τους ίδιους και από τον τρόπο που εμείς αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας. Αυτό λέγεται αυτοεκτίμηση και εάν έχεις αυτοεκτίμηση δύσκολα θα νιώσεις θύμα. Θέλω να πω πως, ο άλλος, ο νταής, δε θα τολμήσει να ενοχλήσει κάποιον που εμπνέει σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Αντιθέτως, εάν εκπέμπεις φόβο, εάν εκπέμπεις ασημαντότητα και εγκατάλειψη, ο άλλος θα νιώσει το φόβο σου, θα τον οσμιστεί. Και τότε θα ορμήσει. Κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει και στη ζούγκλα. Τα ζώα επιτίθενται όταν νιώθουν το φόβο του αντιπάλου. Ποτέ δε δοκιμάζουν τη δύναμή στους στον δυνατό.
– Είναι πολλά τα παιδιά που δέχονται όμως τη βία αδιαμαρτύρητα. Αυτό δεν νομίζω πως μπορεί να αλλάξει.
– Μπορεί να αλλάξει, αλλά πρέπει να ξεκινήσει η διαδικασία από πολύ νωρίς. Από τη μικρή ηλικία. Τότε που το παιδί μαθαίνει να σέβεται και να εκτιμά τον εαυτό του. Εάν το παιδί μάθει να πιστεύει στην αξία που έχει το ίδιο, τότε δεν πρόκειται να επιτρέψει σε κανέναν να το μειώσει ή να το εκφοβίσει, μεγαλώνοντας.
– Ναι, μα τώρα; Τι γίνεται όταν αυτό δεν έχει συμβεί; Είναι πλέον αργά;
Οι ερωτήσει αυτές συνοδεύονταν από τη ματιά εκείνη που διψούσε για απαντήσεις. Ήταν απίστευτη η ανάγκη αυτού του παιδιού να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του.
– Ποτέ δεν είναι αργά, όσο κοινότυπο κι αν σου ακούγεται αυτό. Πάντα υπάρχει ο χρόνος, εάν υπάρχει η θέληση, ώστε να βρει κάποιος τον τρόπο να φέρει τα πράγματα εκεί που πρέπει. Πρέπει όμως να θέλει!
– Μα, δε νομίζω πως μπορεί να υπάρχει κάποιος, που δεν θα θέλει να γλυτώσει από τη βία και την καταπίεση.
– Δυστυχώς, τώρα θα φανώ εγώ κάπως απαισιόδοξη. Βλέπεις, έχω παρατηρήσει το εξής λυπηρό φαινόμενο. Τα παιδιά που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη βία, τείνουν στο τέλος να πιστέψουν πως την αξίζουν. Αποδεχόμενα αυτή την αντίληψη, υποτιμούν σε τέτοιο βαθμό τον εαυτό τους, που, ουσιαστικά τον τιμωρούν. Εδώ λοιπόν, χρειάζεται πραγματική αγάπη για τον εαυτό σου. Χρειάζεται να νιώσεις πως αξίζει κάτι ώστε να «αναγκαστείς» να βρεις τον τρόπο να τον υπερασπιστείς. Όταν λοιπόν, μάθεις να αγαπάς αυτό που είσαι, τότε θα κάνεις το σημαντικότερο βήμα, το μόνο ίσως απαραίτητο βήμα για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων βίας.
-Η αυτοεκτίμηση, που λέγαμε.
– Ναι. Πρέπει να σου πω όμως τώρα τι θεωρώ εγώ ως το χειρότερο αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου, του bullying.
Το τέλος στο επόμενο…
Subscribe
0 Σχόλιο