Δόθηκαν οι λέξεις, (Κουκουνάρι, αμύγδαλο, κουκούτσι, πέτρα, σπάγκος, ελιά, ξύλο της θάλασσας / Κόκκινη κλωστή: σκιουράκι), στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής και η Σοφία Ράικου, μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου, μας έφτιαξε αυτό το υπέροχο παραμύθι!!!
Ας πετάξουμε μαζί με το ιπτάμενο παραμύθι της Σοφίας…
Τα πορτοκαλί φύλλα με έριξαν κάτω. Είναι πολύ άγρια και αυτό που έκαναν με πλήγωσε. Έπεσα πάνω σε μία πέτρα κι αυτή θύμωσε και με έσπρωξε πιο πέρα. Δεν είχα κατέβει ποτέ ξανά κάτω στη γη αλλά δεν φοβόμουν, ήθελα να την εξερευνήσω. Εκείνη τη στιγμή μια ελιά έπεσε δίπλα μου. Ήταν πολύ εκνευρισμένη και άρχισε να φωνάζει σε όλα τριγύρω, ακόμα και σε μένα που δεν είχα πει τίποτα. Ευτυχώς, ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε και με έστειλε παρακάτω. Εκεί μπλέχτηκα σε έναν σπάγκο, αλλά αυτός αντί να θυμώσει χαμογέλασε και μου συστήθηκε. Ήταν ο σπάγκος ο Μπομπ, ο οποίος πήγαινε να βρει τον φίλο του το ξύλο της θάλασσας που τον περίμενε στο σπίτι του σκίουρου. Είχαν δώσει ραντεβού να συναντηθούν για να πάνε στο ποτάμι κι εκεί να αποχαιρετήσουν το ξύλο που θα έμπαινε μέσα για να βρεθεί στη θάλασσα. Ο Λου πήγε μαζί του. Συναντήθηκαν όλοι και ξεκίνησαν για το ποταμάκι. Στο δρόμο συνάντησαν ένα αμύγδαλο που ήταν λυπημένο γιατί είχε χάσει τον φίλο του το κουκουνάρι. Αποφάσισαν να το βοηθήσουν να τον βρει. Έτσι έψαξαν στο δάσος ώσπου τον βρήκαν να έχει παγιδευτεί σε ένα βαθύ λάκκο. Αμέσως, ο σπάγκος κατέβηκε και τράβηξε το κουκουνάρι έξω. Αυτό τον ευχαρίστησε και εμείς συνεχίσαμε τον δρόμο μας. Όταν φτάσαμε στο ποτάμι, αποχαιρετήσαμε το ξύλο που έφυγε και μείναμε στην όχθη. Εκεί εγώ βρήκα ένα κουκούτσι που μου είπε ότι υπάρχει ένα μέρος όπου μαζεύονται και ζουν ευτυχισμένα όλα τα φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα. Τρελάθηκα από τη χαρά μου και ρώτησα ποιο είναι αυτό το μέρος. Το κουκούτσι προθυμοποιήθηκε να με πάει. Αφού χαιρέτησα τους άλλους φίλους, το ακολούθησα. Μετά από λίγο φτάσαμε σε ένα τεράστιο δέντρο που στον κορμό του είχε μια κουφάλα. Μπήκαμε μέσα και αντίκρισα το πιο όμορφο θέαμα. Φύλλα όλων των ειδών, όλων των σχημάτων και όλων των χρωμάτων ήταν εκεί. Μιλούσαν, γελούσαν και διασκέδαζαν. Με υποδέχτηκαν με χαρά και μου είπαν ότι μπορώ να μείνω κι εγώ εκεί. Έτσι, τώρα είμαι μαζί τους και νιώθω πολύ όμορφα.
Τέλος
Σοφία Ράικου, Γ’ Γυμνασίου
Υπέροχο, το ταξίδι του φύλλου, η συντροφιά με τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους και το όμορφο τέλος!!!