Κοίτα με!

Σε ένα παράλληλο σύμπαν:
Σε ένα παράλληλο σύμπαν τώρα, αυτό που ζω εγώ και που αφήνει αδιάφορο σχεδόν όλον τον πλανήτη και δικαίως, θέλω να μοιραστώ μαζί σας μία μικρή ιστορία που έγραψα κάποτε, πολλά, πάρα πολλά, χρόνια πριν. Φανταστική βεβαίως, τι νομίζατε πως υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι σήμερα…

Κοίτα με!
Μπήκε με ορμή και μένος μέσα στο σπίτι. Τίποτα στον κόσμο δεν μπορούσε να εμποδίσει την τραγωδία που θα ξεσπούσε. Οργίστηκε σαν την είδε στην αγκαλιά του. Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι του. Καζάνι που έβραζε το μυαλό του. Θόλωσε. Ήθελε να τη σκοτώσει. Να την εκδικηθεί για την ατιμία της. Ναι, θα τη σκότωνε!
Και τότε, το είδε. Τότε, το πρόσεξε. Ο τρόπος που τον κοίταζε ήταν αλλιώτικος. Εκείνον δεν τον είχε κοιτάξει ποτέ έτσι!
Στάθηκε. Δεν μπορούσε να κάνει ούτε βήμα. Τα μάτια της κοίταζαν τα μάτια του εραστή της με εκείνον τον τρόπο που κοιτούν μόνο όσοι ξέρουν να αγαπούν. Δεν έκανε ούτε βήμα. Άκουσε μόνο έναν δυνατό κρότο. Ήταν η καρδιά του που έσπασε!