Μαίρη Κολοβού
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που ζούσε σε ένα μεγάλο παλάτι. Στην κεντρική αίθουσα αυτού του παλατιού υπήρχε ένας χρυσός καθρέφτης που κάθε πρωί έλεγε στον βασιλιά τι συνέβαινε στον κόσμο. Σήμερα το πρωί του είπε κάτι τρομερό…
«Βασιλιά μου πολυχρονεμένε, σήμερα έχω δυσάρεστα να σου πω»
«Πες μου» είπε εκείνος αγέρωχος «δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι πολύ ισχυρός»
«Μια μεγάλη καταστροφή έρχεται στη χώρα που διαφεντεύεις και αυτό που πρέπει να ξέρεις είναι μόνο ο “εχθρός” θα σε βοηθήσει.
«Τι εννοείς; Ποιος εχθρός; Θα έρθουν οι εχθροί μας μέσα στη χώρα μας;»
Ο καθρέπτης σώπασε.
Μέρες αρκετές είχαν περάσει κι ο βασιλιάς ακόμα ήταν προβληματισμένος. Δεν ήθελε να πάθει κάτι κακό ο λαός του αλλά παράλληλα είχε και το φόβο των εχθρών που θα έρχονταν στη χώρα του.
Μα ποιοί απ’ όλους; Γιατί ο ίδιος είχε καταστρέψει πολλές άλλες χώρες. Και απειλούσε κι άλλες τόσες με πόλεμο. Είχε πολλούς εχθρούς. Γι αυτό είχε φροντίσει να έχει μεγάλο στρατό. Εξόπλισε και το Ναυτικό όπως και την αεράμυνα της χώρας του.
Τελικά αφού το σκέφτηκε καιρό κι είδε ότι δεν γινόταν τίποτα, αποφάσισε ότι δεν ήταν τίποτα. Μπορεί αυτή τη φορά να έκανε λάθος ο καθρέφτης!
Και τότε συνέβη η…καταστροφή. Ένας ισχυρός σεισμός με μεγάλη διάρκεια.
Από την πρώτη στιγμή κατάλαβαν ότι μέγεθος της καταστροφής θα ήταν τεράστιο.
Μέσα σε αυτές τις σκέψεις ήρθε ξανά στο μυαλό του …ο εχθρός.
Δεν προλάβαινε να σκεφτεί κάτι άλλο. Τα άσχημα νέα έφταναν από παντού. Εκατοντάδες τα σπίτια που είχαν καταρρεύσει, χιλιάδες οι νεκροί και οι αγνοούμενοι
Και συνέχιζαν σπίτια να καταρρέουν από τους μετασεισμούς. Άνθρωποι όλων των ηλικιών νεκροί, πολλοί αγνοούμενοι. Δεν ήξερε που να πρωτοκοιτάξει, τι να πρωτοσκεφτεί.
Κι εκεί στη δύσκολη στιγμή, ο πιο έμπιστός του σύμβουλος μπήκε ταραγμένος.
«Βασιλιά μου, πρέπει να σου πω ότι δυο-τρεις μεγάλες ομάδες των εχθρών μας είναι μαζεμένες στα σύνορα μας και ζητούν να μπουν στη χώρα μας»
«Πόλεμος;» είπε δυνατά.
«Όχι Βασιλιά μου, ζητούν να μπουν για να βοηθήσουν. Είναι όλοι εξοπλισμένοι με όργανα τελευταίας τεχνολογίας κι έτοιμοι να βοηθήσουν τον λαό μας»
«Δεν το πιστεύω…μα γιατί; Εμείς τους προκαλούμε τόσα χρόνια και τους προκαλούμε με πόλεμο. Ποιο είναι το όφελος τους; Μήπως βρήκαν ευκαιρία να μπουν ύπουλα στη χώρα μας;»
«Δεν νομίζω βασιλιά μου»
«Δώσε τους την άδεια αλλά να είναι συνεχώς δίπλα τους οι «δικοί» μας»
Κι έτσι οι γείτονες «εχθροί» μπήκαν στην πόλη του βασιλιά. Και τον διέψευσαν!
Έτρεξαν στα σημεία που ο κόσμος υπόφερε, μπήκαν μέσα στα συντρίμμια αψηφώντας τις ίδιες τις ζωές τους, ανέσυραν πτώματα έψαξαν και βρήκαν ζωντανούς, βοήθησαν κόσμο….
Μπήκαν στην πόλη οι …εχθροί.
Αυτοί που μέχρι χθες απειλούσες με πόλεμο και καταστροφή.
Κι αυτοί βασιλιά μου, ήρθαν να βοηθήσουν.
Γιατί; Γιατί είναι ΕΛΛΗΝΕΣ!
Πολύ καίριο και διδακτικό! Μάθημα ζωής….