Σε ένα παράλληλο σύμπαν:
Σε ένα παράλληλο σύμπαν τώρα, αυτό που ζω εγώ και που αφήνει αδιάφορο σχεδόν όλον τον πλανήτη και δικαίως, θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου.
Η επαφή μου με τα παιδιά λόγω της δημιουργικής γραφής με κάνει να νιώθω καλά και απίστευτα ζωντανή. Το έχουν άλλωστε αυτό τα παιδιά, το έχουν τα νιάτα, τη ζωντάνια, το σφρίγος, το πάθος για ο,τιδήποτε. Έτσι λοιπόν κι εγώ νιώθω πως κάθε φορά ξαναγεννιέμαι. Με κρατούν νέα, αλήθεια σας το λέω, νέα στο νου και στη ματιά. Μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω να αντέχω. Από τη μια, η σκληρή, αδίστακτη, μαύρη και τραγική καθημερινότητα, ιδίως αυτή τη στιγμή που ο πόλεμος έχει απλώσει τις μαύρες του φτερούγες πάνω σε όλο τον κόσμο και από την άλλη τα ζωηρά μάτια, τα φρέσκα και αληθινά χαμόγελα! Αυτό είναι ευτυχία για όποιον μπορεί να το έχει. Κι εγώ θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μπορώ να ζω παρέα με τα παιδιά, να σκέφτομαι μαζί τους, τι θαυμαστή αλήθεια η αισιόδοξη ματιά τους, να δημιουργώ μαζί τους, τι αστείρευτη αλήθεια η φαντασία τους, να γελώ μαζί τους, τι αληθινό πράγματι το γέλιο τους! Μείνετε κοντά στα παιδιά, παίξτε μαζί τους, τραγουδήστε μαζί τους, ζωγραφίστε μαζί τους, γράψτε μαζί τους, φροντίστε τα, ακούστε τα, αγαπήστε τα. Είναι οι ανάσες μας!