Ο πόλεμος είναι μια δειλή απόδραση από τα προβλήματα της ειρήνης.
Τόμας Μαν, 1875-1955, Γερμανός συγγραφέας [Νόμπελ 1929]
Πόλεμος! Το λες και τρομάζεις. Τρομάζεις στην ιδέα, αναριγάς στη σκέψη. Εικόνες με πόνο, δάκρυα, θάνατο γεμίζουν το μυαλό σου και απεγνωσμένα ψάχνεις να βρεις τι έγινε, τι μεσολάβησε αυτή τη μια στιγμή που δεν κοίταγες, που είχες στρέψει το βλέμμα σου αλλού, και τώρα ξαφνικά βρίσκεσαι να λες τη λέξη «πόλεμος». Σάμπως και να ήθελες, θα μπορούσες να το είχες δει! Πώς άλλωστε; Δεν έμεινες στιγμή ήσυχος. Ήρθες αντιμέτωπος με μια βαθιά οικονομική κρίση, που ακόμα τη βιώνεις και θα τη βιώνεις πολύ χειρότερα πια για πολλά πολλά χρόνια. Στη συνέχεια ήρθες αντιμέτωπος με έναν πρωτόγνωρο και ύπουλο ιό, που σε έκανε να κλειστείς μέσα και μέσα σου. Δεν τολμούσες ούτε να αγκαλιάσεις κάποιον από το φόβο μην τυχόν και σταθείς η αιτία να πάθει κάτι κακό, να αρρωστήσει, να πεθάνει. Πώς να δεις λοιπόν τα μελλούμενα και να τα καταλάβεις όταν πάλευες και ακόμα παλεύεις με τέτοια θηρία; Άρα, όλα έγιναν ερήμην σου και εκεί που μέχρι χτες έπλενες τα χέρια σου για να μην σκοτώσεις κανέναν με τον φονικό ιό, τώρα τα πλένεις για να ξεπλύνεις το αίμα. Μάλιστα, το αίμα. Αίμα αθώων που πάντα θα ρέει σα νεράκι για να ξεδιψάσει τη δίψα των αιμοδιψών, των αχόρταγων, των δειλών.
Η δειλία χαρακτηρίζει τον πόλεμο και όχι η τόλμη. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Θέλει αρετή και τόλμη η ΕΙΡΗΝΗ.