«Το χαμένο μαντήλι»

Δόθηκαν πέντε λέξεις, (σπηλιά, γέλια, μαντήλι, ξωτικό, συμβουλή, κρυφά), στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής και η Ιωάννα Σπυρονίκου, μαθήτρια της Α΄ Γυμνασίου, μας έφτιαξε αυτό το υπέροχο παραμύθι!
Ας πετάξουμε μαζί με το ιπτάμενο παραμύθι της Ιωάννας…

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα ξωτικό που ζούσε σε μια μικρή, μα όμορφη σπηλιά μαζί με τη γιαγιά του και τον παππού του. Εκεί υπήρχε και ένα μπαούλο όπου φύλαγε η γιαγιά τα μαντήλια που έραβε. Ήταν η αγαπημένη της ασχολία. Λάτρευε να φτιάχνει μαντήλια. Ανάμεσα τους υπήρχε και ένα μαντήλι πολύ ξεχωριστό, γιατί ανήκε στην προγιαγιά του ξωτικού. Αυτό το μαντήλι, η γιαγιά του το πρόσεχε σαν τα μάτια της. Μια μέρα όμως, που άνοιξε το μπαούλο να πάρει κάτι,  είδε ότι το μαντήλι, το αγαπημένο της μαντήλι, έλειπε. Έψαξε παντού, αλλά δεν το βρήκε. Λυπήθηκε πάρα πολύ. Το ξωτικό, που δεν άντεχε να τη βλέπει τόσο λυπημένη, βγήκε κρυφά από τη σπηλιά να ψάξει. Δεν ήθελε να την ανησυχήσει, μιας και θυμόταν συνεχώς τη συμβουλή της να μην απομακρύνεται πολύ μόνο του, για αυτό δεν της είπε τίποτα. Άρχισε λοιπόν, να ψάχνει παντού τριγύρω, ώσπου κάποια στιγμή μέσα από το δάσος άκουσε ζωηρά γέλια. Πήγε κατά κει και είδε δίπλα στη γέρικη βελανιδιά τον βασιλιά του Γέλιου να γελάει τρανταχτά, κρατώντας στο χέρι του το αγαπημένο μαντήλι της γιαγιάς του. Ο βασιλιάς αυτός ήταν γνωστός για τις φάρσες που σκάρωνε όλη την ώρα για να διασκεδάζει. Δεν έπαιρνε τίποτα στα σοβαρά. Όλα για κείνον ήταν αστεία. Το ξωτικό, δίχως να τον φοβηθεί, τον πλησίασε και του άρπαξε το μαντήλι από το χέρι, λέγοντάς του ότι αυτό που είχε κάνει δεν ήταν καθόλου σωστό. Προκάλεσε μεγάλη στενοχώρια στη γιαγιά του. Ο βασιλιάς αδιαφόρησε και συνέχισε να γελάει. Το ξωτικό έφυγε και γύρισε πίσω. Έβαλε το μαντήλι στο μπαούλο. Την άλλη μέρα, η γιαγιά του άνοιξε το μπαούλο και το είδε μπροστά της. Παραξενεύτηκε, αλλά σκέφτηκε ότι μάλλον δεν είχε ψάξει καλά την προηγούμενη φορά. Έτσι η ηρεμία και η ευτυχία ξαναγύρισαν εκεί και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Τέλος
Ιωάννα Σπυρονίκου, Α’ Γυμνασίου