Δόθηκαν πέντε λέξεις, (σκιάχτρο, ανεμοστρόβιλος, ξυλοκόπος, πόδι, θάρρος), στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής και η Παρασκευή Χατζάκη, μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου, μας έφτιαξε αυτό το υπέροχο παραμύθι!!!
Ας πετάξουμε μαζί με το ιπτάμενο παραμύθι της Παρασκευής…
Μια φορά κι έναν καιρό σε μία φάρμα υπήρχε ένα ξύλινο σκιάχτρο. Φορούσε μία κόκκινη μπλούζα, ένα μπλε παντελόνι και ένα πράσινο καπέλο πάνω στα αχυρένια του μαλλιά. Το είχε φτιάξει ο γεωργός για να διώχνει τα πουλιά και να μην του τρώνε τη σοδειά. Το σκιάχτρο λοιπόν, καθόταν εκεί, ακίνητο, όλη του τη ζωή και έκανε καλά τη δουλειά του. Κάθε φορά όμως, που έβλεπε τα πουλιά να ανοίγουν τα φτερά τους και να πετάνε μακριά, ζήλευε. Ήθελε πολύ να γνωρίσει τη θάλασσα, τα βουνά, να εξερευνήσει σπηλιές, να επισκεφθεί πόλεις και βασίλεια και να δοκιμάσει φρούτα και γλυκά. Φανταζόταν τον εαυτό του να πετάει και να τα γνωρίζει όλα αυτά κι επειδή δεν μπορούσε να το κάνει, μελαγχολούσε. Μια μέρα όμως, ένας φοβερός ανεμοστρόβιλος που ξέσπασε ξαφνικά, πήρε το σκιάχτρο από τη θέση του και το σήκωσε ψηλά. Μετά, με τη βοήθεια του ανέμου, το σκιάχτρο άρχισε να πετάει. Αρχικά, δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι πετούσε. Σιγά σιγά όμως, συνήθισε και του άρεσε. Πέταξε πάνω από καταπράσινα δάση και απόκρημνα βουνά, από τη γαλάζια θάλασσα και πανύψηλα κάστρα, από μικρά χωριά και μεγάλες αγορές. Του άρεσαν όσα έβλεπε και ένιωθε χαρά και ελευθερία. Δεν ήθελε να τελειώσει η βόλτα του, όμως, κάποια στιγμή ο άνεμος σταμάτησε και το σκιάχτρο βρέθηκε σε ένα άγνωστο δάσος. Κοίταξε τριγύρω του και είδε μεγάλα δέντρα με πυκνά κλαδιά και πολλά ζωάκια, που κι εκείνα το παρατηρούσαν με περιέργεια. Προσπάθησε να φύγει γρήγορα από κει, αλλά δεν πρόσεξε και το ένα του πόδι κόλλησε στις ρίζες ενός δέντρου. Όσο κι αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να το βγάλει. Όπου να ναι θα νύχτωνε και το σκιάχτρο είχε αρχίσει να χάνει το θάρρος του. Τότε, άκουσε κάποιον να του λέει: «Πώς βρέθηκες εσύ εδώ; Μου φαίνεται ότι χάθηκες.» Ήταν ένας ξυλοκόπος που ερχόταν προς το μέρος του. Το σκιάχτρο του είπε για την περιπέτεια που είχε ζήσει και του έδειξε το πιασμένο πόδι του. Ο ξυλοκόπος το λυπήθηκε και το βοήθησε να ξεκολλήσει. Το σκιάχτρο τον ευχαρίστησε κι εκείνος του είπε ότι μπορούσε να πάει να μείνει μαζί του, αν ήθελε, γιατί χρειαζόταν κάποιον να λέει ιστορίες στα παιδιά του όταν εκείνος θα έλειπε για δουλειά. Το σκιάχτρο χάρηκε πολύ, γιατί είχε δει τόσα που θα έφτιαχνε πολλές και μαγικές ιστορίες. Έτσι, πήγε μαζί του κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Τέλος
Παρασκευή Χατζάκη, Γ’ Γυμνασίου
