Όλοι αγαπάμε τον ήρωα ενός παραμυθιού. Είναι εκείνος που τολμά, που πέφτει και ξανασηκώνεται και που, πάντα στο τέλος δικαιώνεται. Όμως, πίσω από κάθε ήρωα, υπάρχει σχεδόν πάντα μια σιωπηλή μορφή: ο βοηθός του. Εκείνος που δεν πρωταγωνιστεί, που συχνά δεν έχει ούτε όνομα, αλλά χωρίς αυτόν η ιστορία δεν θα μπορούσε να προχωρήσει.
Ο βοηθός είναι εκεί για να δείξει στον ήρωα τον δρόμο, να του προσφέρει ένα μαγικό αντικείμενο, μια πολύτιμη συμβουλή, ή απλώς να τον συνοδεύσει στο ταξίδι. Κι αν κοιτάξουμε βαθύτερα, θα δούμε ότι ο ρόλος του είναι πολύ πιο σημαντικός απ’ όσο φαίνεται. Γιατί ο βοηθός δεν είναι μόνο εκείνος που στηρίζει τον ήρωα, αλλά αυτός που του θυμίζει ποιος είναι. Είναι η φωνή της ελπίδας, της πίστης ή και της λογικής όταν όλα δείχνουν χαμένα.
Αν ο ήρωας συμβολίζει τη δράση, ο βοηθός αντιπροσωπεύει τη σοφία. Αν ο ήρωας μαθαίνει μέσα από τη δοκιμασία, ο βοηθός τον βοηθά να μετατρέψει αυτή τη γνώση σε αυτογνωσία. Είναι, με άλλα λόγια, ο καθρέφτης του ήρωα, εκείνος που του επιτρέπει να δει πιο καθαρά τον εαυτό του.
Όταν λοιπόν, γράφουμε τα δικά μας παραμύθια, αξίζει να δώσουμε προσοχή σε αυτή τη δευτερεύουσα, μα τόσο καθοριστική μορφή. Ο βοηθός δεν χρειάζεται να είναι τέλειος ή πάνσοφος, αρκεί να είναι αληθινός. Να έχει κίνητρα, συναισθήματα, αδυναμίες. Να υπάρχει λόγος που επέλεξε να σταθεί στο πλευρό του ήρωα, ή στη σκιά του.
Γιατί τελικά, ο ήρωας δεν θα γινόταν ποτέ αυτό που είναι χωρίς εκείνον που τον πίστεψε, τον ενθάρρυνε, του έδωσε τη σπίθα να συνεχίσει. Ο βοηθός είναι ο αόρατος ήρωας κάθε ιστορίας.