Σε ένα παράλληλο σύμπαν τώρα, αυτό που ζω εγώ και που αφήνει αδιάφορο σχεδόν όλον τον πλανήτη και δικαίως, θα ήθελα, μέρες που είναι, να σας δώσω μία συνταγή, εκ θεάτρου ορμώμενη, για να έχει η χρονιά αυτή μια διαφορετική γεύση!!! Θεατρικός μονόλογος «Αταίριαστες γεύσεις».
Για αρχή λοιπόν, επέλεξα γαρίδες με κρούστα φουντουκιών. Εξαιρετικό προκαταρκτικό, τραγανό και ζουμερό ταυτόχρονα, ιδιαιτέρως γευστικό και άκρως ερωτικό.
Κατόπιν, ακολουθεί το αγαπημένο μου φλαν παρμεζάνας. Τόσο ντελικάτο και φίνο, ουσιαστικά λιώνει στο στόμα και νιώθεις να σε πλημμυρίζει η γευστική ορμή της τυρένιας κρέμας.
Ιδανική η μετάβαση στις φρέσκιες ταλιατέλες με τα μύδια και τα όστρακα, βρασμένες με λίγο λάδι τρούφας. Μετά, έρχεται εκείνο που γκρεμίζει και τις τελευταίες ενστάσεις, πριν την ολοκληρωτική παράδοση. Πέστροφα σε κόκκινο κρασί. Η πέστροφα σιγοψήνεται σε λιωμένο βούτυρο και κόκκινο κρασί, συγκεκριμένα σε κρασί Marsala και σερβίρεται με τη βελούδινη σάλτσα της. Αυτή η γευστική πανδαισία νομίζω πως είναι αρκετή για εκείνο το βλέμμα που υποδηλώνει την άνευ όρων παράδοση.
Κατόπιν, ακλουθεί το τελικό «χτύπημα». Για επιδόρπιο σκέφτηκα να αποφύγω την πλανεύτρα σοκολάτα. Η σοκολάτα εξ ορισμού είναι μια αμαρτία, ενώ εγώ ευελπιστώ να καταφέρω το ίδιο αποτέλεσμα με τη φράουλα! Μους φραουλών με το παραδοσιακό βαλσάμικο ξίδι από τη Μοντένα! Η φαινομενική αθωότητα της φράουλας σίγουρα δε σε προδιαθέτει γι’ αυτή τη γευστική αποπλάνηση που θα ακολουθήσει. Η οξύτητα του βαλσάμικου εξισορροπεί τέλεια τη γλυκύτητα της φράουλας επιτρέποντας στη γλώσσα να δεχτεί τις γευστικές εναλλαγές μιας δροσερής έκρηξης. Η υπέρτατη πρόκληση, για την επιτυχή κατάληξη της οποίας δεν είχα καμιά αμφιβολία! ...Απόσπασμα από τον βραβευμένο από τον Όμιλο για την UNESCO ΤΕΧΝΩΝ ΛΟΓΟΥ & ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ θεατρικό μονόλογο «Αταίριαστες γεύσεις»