Ύστατη προσπάθεια λύτρωσης (2)

-Κυρία μου, έχετε την αμέριστη προσοχή μου. Συνεχίστε παρακαλώ.

-Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο κατατοπιστική. Είχα ένα γιο, μοναχογιό, κύριε Γκόλντ. Τον λάτρευα. Παντρεύτηκε νέος την Ελεονόρα Σάλβ, κόρη μιας αρκετά ευκατάστατης οικογένειας. Ο γάμος τους ήταν καλός, απέκτησαν ένα γιο και ζούσαν ήρεμα. Μπορώ να πω ευτυχισμένα. Το μόνο πρόβλημα σε αυτή τη σχέση ήμουν εγώ, κατά τα λεγόμενα της νύφης μου, γιατί είχα υπερβολική αδυναμία, όπως ισχυρίζεται, στο γιο μου. Ως υπερβολική αδυναμία εκείνη μεταφράζει το γεγονός πως τους είχα ζητήσει, να με επισκέπτονται κάθε Κυριακή. Ήταν κακό αυτό, κύριε Γκόλντ, να θέλω να βλέπω το παιδί μου μια φορά την εβδομάδα; Δεν το νομίζω. Εκείνη όμως σα σκληρή και άπονη που ήταν, δεν το δέχτηκε ποτέ. Έλεγα πως ανακατευόμουν στη ζωή τους. Στην αρχή, ερχόταν μαζί του με κρύα καρδιά. Στην πορεία όμως του δημιουργούσε προβλήματα, ώσπου τελικά σταμάτησε να έρχεται και άφηνε το γιο μου να με επισκέπτεται μόνος. Μια φορά λοιπόν, που το παιδί μου ήρθε να με δει, τραυματίστηκε θανάσιμα σε τροχαίο. Εκείνη τότε με θεώρησε υπεύθυνη για αυτό και ορκίστηκε να με κάνει να μετανιώσω που της στέρησα τον άντρα της.

-Πιθανόν, λόγια θυμού πάνω στον πόνο της, κυρία Χάρπερ. Ο χρόνος μπορεί να τα έχει ξεγράψει.

-Λαθεύετε. Ποτέ δεν το πήρε πίσω και με αυτό το μίσος άσβεστο μεγάλωσε και το γιο της. Όσο ζούσε ο άντρας μου, επέτρεπε να έρχεται το παιδί σε εμάς. Όμως εμένα δε με πλησίαζε ποτέ. Έβλεπα ξεκάθαρα πόσο με μισούσε ο μικρός και πόσο δηλητήριο του είχε ενσταλάξει αυτή η γυναίκα στην ψυχή του για μένα. Σαν πέθανε ο άντρας μου, εκείνη, τη μέρα της κηδείας του, με πλησίασε και μου είπε: «Ετοιμάσου να πληρώσεις για όλα. Ήρθε η ώρα.» Ο εγγονός μου ήταν παρών. Με κοίταξε με μάτια παγερά, διαβολικά. Ω Θεέ μου πόση μοχθηρία είχαν εκείνα τα μάτια!

Η γηραιά κυρία στη θύμηση αυτής της εικόνας ένιωσε μια ανατριχίλα να διαπερνά σαν ισχυρό ρεύμα το κορμί της. Ο ντετέκτιβ το αντιλήφθηκε. Πόσο πράγματι φοβόταν το μίσος της νύφης της!

-Συνεχίστε, παρακαλώ. Σχετικά με την υπηρέτρια; Εκείνη, γιατί θεωρείτε πως θέλει να σας δολοφονήσει; Έχει κάποια σχέση με τη νύφη σας;

-Όχι, όχι. Η υπηρέτριά μου έχει τους δικούς της λόγους. Θέλει να με εκδικηθεί επειδή δεν την άφησα να γίνει μητέρα.

-Όσο πάτε και με εκπλήσσετε περισσότερο, κυρία μου. Πώς το εξηγείτε τώρα αυτό;

-Την είχα κοντά μου από μικρή. Δεν της είχα καμιά ιδιαίτερη αδυναμία ούτε και καμιά συμπάθεια. Απλώς, υπήρχε στο σπίτι. Κάποια στιγμή έμεινε έγκυος, αλλά άντρας τριγύρω της δεν υπήρχε. Οπότε σκέφτηκα, καταλαβαίνετε, το χειρότερο. Ε, και δεν μπορούσα να το επιτρέψω. Την ανάγκασα λοιπόν να κάνει έκτρωση.

-Μα πώς είναι δυνατόν! Μπορούσατε να ρωτήσετε, να μάθετε.

-Ρώτησα εκείνη και απάντηση δε μου έδινε. Το σύζυγό μου δε θέλησα να τον ρωτήσω ποτέ. Δεν ταίριαζε στο χαρακτήρα μου. Προτίμησα μια πιο διακριτική λύση.

-Διακριτική λύση λέτε την έκτρωση;

-Τότε, έτσι το έβλεπα. Τώρα πια… Τι σημασία έχει; Σε λίγο θα λογοδοτήσω εκεί που πρέπει.

-Έχετε δίκιο. Αυτό το βάρος δεν αφορά εμένα. Ωστόσο, δεν καταλαβαίνω γιατί η υπηρέτρια να μείνει μαζί σας μετά από αυτό.

-Δεν επέτρεψε ο άντρας μου να φύγει. Τη συμπονούσε και πίστευε πως θα ήταν καλύτερα εάν έμενε κοντά μας, για να την προσέχει. Μάλιστα, στη διαθήκη του της άφησε και ένα καλό ποσό.

-Και εσείς;

-Εγώ δε δεχόμουν πια τις υπηρεσίες της, έπαψα σχεδόν να τη βλέπω και εκείνη έκανε το ίδιο. Αποφεύγαμε η μια την άλλη, σχεδόν για όλη μας τη ζωή. Όταν πέθανε ο Πήτερ όμως, την είδα μια μέρα να στέκει έξω από το δωμάτιό μου, σα φάντασμα. Έστεκε εκεί και με κοίταζε, χωρίς να μιλά. Κατόπιν εξαφανίστηκε. Έχω να τη δω τρεις μέρες τώρα. Σίγουρα, κάτι ετοιμάζει.

-Όσα μου είπατε, είναι βέβαια ενδείξεις, πως οι σχέσεις σας με κάποιους ανθρώπους δεν είναι καλές, δεν αποτελούν όμως αποδείξεις πως κάποιος ετοιμάζεται να σας δολοφονήσει, όπως ισχυριστήκατε. Είναι πολύ πιθανόν, κυρία Χάρπερ, να σας έχει κλονίσει ο θάνατος του συζύγου σας. Να ανησυχείτε τώρα επειδή χάσατε την προστασία που σας παρείχε εκείνος, όσο ζούσε, έναντι όλων αυτών. Πέραν τούτου όμως, δεν βλέπω κάποια ορατή απειλή.

Εκείνη σηκώνεται όρθια και χτυπώντας απαιτητικά το πόδι της στο πάτωμα του λέει: