admin

Μαίρη Κολοβού Από τότε που θυμόμουν τον εαυτό μου, η γιαγιά μου έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στη ζωή μου. Ήταν εκείνη που με πρόσεχε όταν οι γονείς μου δούλευαν ή όταν έπρεπε να ταξιδέψουν και να λείψουν για καιρό. Μόλις γεννήθηκα, άφησε το όμορφο χωριό της ψηλά στον Ταΰγετο, το οποίο βέβαια επισκεπτόμασταν κάθε καλοκαίρι όσο

Μαρία Πουλαντεράκη Φύλλο οδηγιών χρήσης – πληροφορίες για τον χρήστη.Τι περιέχει το φύλλο οδηγιών.   1. Τι είναι το Σοκολαπεξαρτίκ και ποια η χρήση του.   2. Τι πρέπει να γνωρίζετε για τη χρήση του.   3. Πώς χρησιμοποιείται   4. Πιθανές παρενέργειες   5. Πώς να φυλάσσεται 1. Τι είναι το χάπι Σοκολαπεξαρτίκ και ποια η χρήση του.Περιέχει δύο

Κατερίνα Μιχαηλίδου ANTICATEX Διαβάστε προσεκτικά ολόκληρο το φύλλο οδηγιών χρήσης.Αν έχετε περαιτέρω απορίες ρωτήστε τον γιατρό σας,Η συνταγή χορηγήθηκε για εσάς, μη δίνετε το φάρμακο σε άλλους.Μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητα αποτελέσματα ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ  ΑΝΤICΑΤΕΧ Η δραστική ουσία του  Anticatex σε ποσοστό 50mg είναι το Anticatnip.Έρευνες έχουν αποδείξει ότι το Anticatnip είναι το αντίδοτο του

Νόπη Γραικούση –Γέρος:            Έλα γέρο μου. Λίγο ακόμα. Λέω να κάτσουμε κάτω από τον πλάτανο                       να ξαποστάσουμε λίγο, να πιούμε και λίγο δροσερό νερό.-Γάϊδαρος:      Σωστά μιλάς.–Γέρος:            Κουράστηκες σήμερα, Πρέπει να το αναγνωρίσω. Αλλά βγήκε το                       μεροκάματο.-Γάϊδαρος:      Το αποτέλεσμα μετράει γέρο.–Γέρος:            Ξέρεις, πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξω ακόμα.-Γάϊδαρος:      Ενώ για μένα είσαι

-Είπατε πως ο σύζυγός σας πίστευε πως θα ήταν καλύτερα εάν έμενε κοντά σας, για να την προσέχει. Να την προσέχει από ποιόν; Αυτή λοιπόν, ήταν η σκέψη που οδήγησε τα γεγονότα. Κατόπιν, συγκέντρωσα τις πληροφορίες που έπρεπε για το τροχαίο του γιου σας. Υπήρξε σύγκρουση μετωπική με ένα άλλο αυτοκίνητο που δε βρέθηκε ποτέ,

Μαρία Πουλαντεράκη Είμαι καθισμένη στο κρεβάτι μου, όταν ξαφνικά το μέρος του τοίχου που βρίσκεται μπροστά μου ανοίγει και ένα απόκοσμο εκτυφλωτικό φως εισβάλλει στο δωμάτιο. Νιώθω να έλκομαι από το φως και παρά τη θέλησή μου σηκώνομαι από το κρεβάτι. Διαπιστώνω ότι δεν περπατώ, δεν πατώ στο έδαφος, αλλά πάνω σε κάτι που μοιάζει

Κατερίνα Μιχαηλίδου Το ημερολόγιο που κρέμεται στον τοίχο γράφει 15 Ιουλίου 2020. Μετά από 5 χρόνια δυστυχίας επιτέλους κατάφερα να ξεφύγω από τον αποτυχημένο γάμο μου και τον άντρα που δεν είχε δείξει το πραγματικό του πρόσωπο παρά μόνο αφού παντρευτήκαμε. Ένας άντρας που μου συμπεριφερόταν σαν να είμαι ένα  ‘’σκουπίδι’’. Ένα σκουπίδι που μπορούσε

(Πολύβιος Δημητρακόπουλος) Αγγελική Αγγελοπούλου Εκείνο το απόγευμα του Απρίλη, όλα έμοιαζαν αλλόκοτα. ‘Έριξε μια ματιά από το παράθυρο και κάθισε αποσβολωμένος στον καναπέ, αμίλητος, προσπαθώντας να κατανοήσει τι συμβαίνει εκεί έξω! Ο ουρανός κοκκίνισε μέσα σε δευτερόλεπτα. Μια λεπτή σχεδόν αδιόρατη σκόνη απλώθηκε παντού και χώθηκε στην πιο μικρή χαραμάδα, στο πιο απίθανο σημείο κάθε

Κατερίνα Μιχαηλίδου Έχω μπει σε έναν ήσυχο κήπο και λίγα μόνο μέτρα με χωρίζουν από την πόρτα του μεγάλου κτηρίου με την πινακίδα “Κέντρο Φροντίδας Ηλικιωμένων”. Δεν περπατώ μόνη μου, δίπλα μου είναι η κόρη μου, η Ελένη μου. Το συζητούσαμε πολύ καιρό ότι δεν θα μπορούσα πια να μένω μόνη μου, τα γηρατειά έχουν

Με απογοητεύετε, κύριε Γκόλντ! Δείχνετε να μένετε στην εικόνα των πραγμάτων και αποφεύγετε να εμβαθύνετε ή έστω να αφήσετε τη διαίσθησή σας να μιλήσει. Και όμως, ξέρω πόσο διαισθητικά λειτουργείτε, σχεδόν πάντα. Μπορεί τώρα να σας μπερδεύει η ηλικία μου. Να σκεφτήκατε πως, όλα αυτά, είναι απλώς οι φυσιολογικές αγωνίες μιας αμαρτωλής, που βλέπει το

Αναστασία Παπαδάκου Τελικά η καλοσύνη δεν ανταμείβεται πάντα. Πέρασα όλη μου τη ζωή να φροντίζω και να προσέχω τον άντρα και τα παιδιά μου και τώρα κοίτα με. Κάθομαι μόνη μου στην παλιά δερμάτινη πολυθρόνα μου και περιμένω τους γιους μου να με πάνε στο γεροκομείο. «Θα έχεις περισσότερη φροντίδα εκεί». Έτσι μου είπαν. Ανοησίες!

Κατερίνα Μιχαηλίδου Την  παιδική χαρά της γειτονιάς έλουζε ο ήλιος, οι θάμνοι που ήταν φυτεμένοι γύρω γύρω είχαν γεμίσει μικρά πράσινα φυλλαράκι και οι υπερήλικες ευκάλυπτοι  φιλοξενούσαν στα κλαδιά τους πουλάκια που τιτίβιζαν για να υποδεχτούν την άνοιξη. Μακριά από τη φασαρία των αυτοκινήτων στη παιδική χαρά ακούγονταν μόνο τα γέλια και οι φωνούλες των

Νόπη Γραικούση Σερπαντίνες κομφετί, παιδιά με μάσκα και στολήμου έκοψαν τον δρόμοκαουμπόηδες, πριγκίπισσες και ιππότες.με παρασύρουν στον χορόχρώματα, χαμόγελα!Καλύπτουν κάθε πόνογελάνε, τραγουδάνε,χορεύουν με ψυχήΣτους δρόμους τριγυρνάνε, ακούνε μουσική,η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελήνομίζω ειν’ Απόκριες με τέτοιο κέφι γλέντικαι μου λείπεις, μου λείπεις πολύκι έτσι μασκαρεύτηκα κι εγώ,ένας κλόουν που δακρύζειγια να δουν πως διασκεδάζω,κι

Μαρία Πουλαντεράκη – Πώς σου φαίνεται η πόλη μας από δω πάνω; – Ποιός μίλησε; – Σε τρόμαξα, λυπάμαι. Εδώ πίσω σου κοίταξε. Εγώ η Καρυάτιδα μίλησα. – Πώς γίνεται αυτό; Ζωντανεύουν και τα αγάλματα; – Καμιά φορά. Όταν έχουν διάθεση για κουβέντα. – Είμαι τυχερή δηλαδή. Μπορώ να ρωτήσω γιατί διάλεξες εμένα; – Σε

-Κυρία μου, έχετε την αμέριστη προσοχή μου. Συνεχίστε παρακαλώ. -Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο κατατοπιστική. Είχα ένα γιο, μοναχογιό, κύριε Γκόλντ. Τον λάτρευα. Παντρεύτηκε νέος την Ελεονόρα Σάλβ, κόρη μιας αρκετά ευκατάστατης οικογένειας. Ο γάμος τους ήταν καλός, απέκτησαν ένα γιο και ζούσαν ήρεμα. Μπορώ να πω ευτυχισμένα. Το μόνο πρόβλημα σε