Μαρία Πουλαντεράκη
– Πώς σου φαίνεται η πόλη μας από δω πάνω;
– Ποιός μίλησε;
– Σε τρόμαξα, λυπάμαι. Εδώ πίσω σου κοίταξε. Εγώ η Καρυάτιδα μίλησα.
– Πώς γίνεται αυτό; Ζωντανεύουν και τα αγάλματα;
– Καμιά φορά. Όταν έχουν διάθεση για κουβέντα.
– Είμαι τυχερή δηλαδή. Μπορώ να ρωτήσω γιατί διάλεξες εμένα;
– Σε παρατηρώ ώρα. Είδα την προσήλωσή σου στο βιβλίο για τα μνημεία.
– Ναι βυθίστηκα στο βιβλίο, έχεις δίκιο.
– Μπορείς να με ρωτήσεις ότι θέλεις να μάθεις για μένα.
– Θα ήθελα να μάθω από πού πήρες εσύ και οι υπόλοιπες το όνομά σας.
– Ο μέγας αρχιτέκτονας Ικτίνος εμπνεύστηκε από τις κόρες των Καρυών που υπηρετούσαν τη λατρεία της θεάς Άρτεμης. Παρακολούθησε λέγεται, έναν χορό των κοριτσιών στη γιορτή της θεάς. Από εκεί πήραμε και το όνομά μας.
– Και ποιος σας κατασκεύασε;
– Μετά από τόσο καιρό δεν θυμάμαι και καλά. Ο γλύπτης Αλκαμένης νομίζω, ή μήπως ο Καλλίμαχος; Θα ρωτήσω και τις αδελφές μου αργότερα.
– Αλήθεια πόσοι αιώνες έχουν περάσει από τότε;
– Είμαστε εδώ, 2.300 χρόνια! Φαντάζεσαι;
– Δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ. Κι όμως η ομορφιά σας παραμένει. Πόσο υπέροχο είναι το πέπλο και οι πτυχές που σχηματίζονται! Τόσο τέλειες!
– Ναι, οι γλύπτες ήταν πραγματικοί καλλιτέχνες στην αρχαία Ελλάδα.
– Μπορείς να μου λύσεις μία απορία; Ήθελα να μάθω τι κρατούσαν τα χέρια σας πριν καταστραφούν.
– Ν σου πω. Το ένα χέρι μας κρατούσε την άκρη του χιτώνα μας και το άλλο μία φιάλη.
– Πόσο κρίμα να έχουν χαθεί.
– Δυστυχώς όπως θα ξέρεις κι εσύ, περάσαμε πολλά. Υπήρξαν απόπειρες να μας πάρουν μακριά από την χώρα μας. Χάσαμε ήδη τη μία αδελφή μας.
– Ναι, είναι μια πολύ άσχημη πλευρά της ιστορίας. Όλους μας πονάει που η μία Καρυάτιδα βρίσκεται στο Μουσείο της Μ. Βρετανίας εδώ και πολλά χρόνια.
– Κι εμείς περιμένουμε ακόμα την επιστροφή της.
– Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί αυτό που θα πω, αλλά γίνονται πολλές προσπάθειες να επιστραφεί η έκτη αδελφή σας.
– Μας λείπει, μας την έκλεψαν, στην ξενιτιά την πήγαν.
– Νιώθω τη θλίψη στο βλέμμα σου και την καταλαβαίνω. Ελπίζω κι εγώ, όπως όλοι οι συμπατριώτες μου να ευοδωθούν οι προσπάθειες και η έκτη κόρη να πάρει τη θέση της δίπλα σας.
– Μακάρι. Καθημερινά κοιτάζω το κενό και τη συλλογίζομαι.
– Πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα! Πρέπει να κατηφορίσω προς την έξοδο. Αυτή η συνομιλία ήταν για μένα ένα δώρο. Σε ευχαριστώ που μου μίλησες. Θα τα ξαναπούμε.
– Κι εγώ σε ευχαριστώ. Ήσουν καλή παρέα και για μένα. Ελπίζω τα βήματά σου να σε φέρουν σύντομα κοντά μας. Θα σε περιμένω.