Νόπη Γραικούση
Σερπαντίνες κομφετί, παιδιά με μάσκα και στολή
μου έκοψαν τον δρόμο
καουμπόηδες, πριγκίπισσες και ιππότες.
με παρασύρουν στον χορό
χρώματα, χαμόγελα!
Καλύπτουν κάθε πόνο
γελάνε, τραγουδάνε,
χορεύουν με ψυχή
Στους δρόμους τριγυρνάνε, ακούνε μουσική,
η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή
νομίζω ειν’ Απόκριες με τέτοιο κέφι γλέντι
και μου λείπεις, μου λείπεις πολύ
κι έτσι μασκαρεύτηκα κι εγώ,
ένας κλόουν που δακρύζει
για να δουν πως διασκεδάζω,
κι ας είμαι μοναχή.