Νόπη Γραικούση
-Άστο, είναι δικό μου.
-Όχι δεν είναι δικό σου. Δικό μου είναι.
Οι φωνές του Πίγκυ και της Πέγκυ, ξεσήκωσαν όχι μόνο το σπίτι, αλλά και ολόκληρη τη γειτονιά. Ο Πίγκυ και η Πέγκυ είναι δυο γουρουνάκια. Αδελφάκια δίδυμα. Πολλές φορές τσακώνονται γιατί θέλουν το ίδιο παιχνίδι. Και τότε η κραυγή «είναι δικό μου» είναι το ξεκίνημα ενός μεγάλου καυγά με αποτέλεσμα τα κλάματα. Αυτήν την φορά τσακώνονται για ένα αυγό. Αυγό μεγάλο από πορσελάνη, με ωραίες ζωγραφιές από παραμύθια που στόλιζε ένα ράφι της βιβλιοθήκης τους. Σπρώξιμο στο σπρώξιμο, πέφτει το αυγό και γίνεται χίλια κομμάτια. Ησυχία!! Μετά κλάματα!!! Φωνές! «Εσύ φταις», «Όχι. Εσύ το έσπασες».
Δεν ξαναμίλησαν και έπεσαν για ύπνο χωρίς να πουν μια καληνύχτα.
Το φεγγάρι ξεπρόβαλε πίσω από ένα μικρό συννεφάκι και τρύπωσε από μια χαραμάδα στο παιδικό δωμάτιο. Τότε όλα τα παιχνίδια ζωντάνεψαν. Μαζεύτηκαν στη μέση του δωματίου να ακούσουν το νάνο, το πιο παλιό παιχνίδι, γιατί είχε κάτι να τους πει.
–« Φίλοι μου κάτι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσουν να μαλώνουν τα αδελφάκια».
–«Ναι! Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε, εμείς είμαστε παιχνίδια», είπαν όλα με μια φωνή.
–«Έχω ένα σχέδιο», είπε ο νάνος. «Ακούστε με. Βλέπετε αυτό το μπουκαλάκι; Το έχω από τότε που κατέστρεψαν το δάσος και με έκαναν παιχνίδι. Μου το είχε δώσει ο μάγος μας. Θα δώσω σε όλους από ένα φιαλίδιο που θα περιέχει μερικές μαγικές σταγόνες. Όταν θα τσακώνονται για το ίδιο παιχνίδι, τότε θα πιέζεται το φιαλίδιο και θα γίνεστε αόρατα. Όταν θα σας αφήνουν, θα εμφανίζεστε και πάλι. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι η αιτία της εξαφάνισής σας είναι ο τσακωμός τους». Τα παιχνίδια ενθουσιάστηκαν με το σχέδιο του νάνου. Ένιωσαν και λίγο μάγοι και μάγισσες.
Την άλλη μέρα, το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή. Όταν άρχιζε ο τσακωμός τα παιχνίδια εξαφανίζονταν. Ο Πίγκυ και η Πέγκυ ξαφνιάστηκαν. Τι ήταν τώρα αυτό. Και τι να πουν στην μαμά και στον μπαμπά, ότι όταν τσακώνονταν τα παιχνίδια εξαφανιζόντουσαν; Ποιος θα τα πίστευε. Άσε που την απάντησή τους την γνώριζαν «Καλά να πάθετε. Τα παιχνίδια έχουν περισσότερο μυαλό από εσάς. Το πιο συγκλονιστικό που τους συνέβη είναι όταν άρχισαν να τσακώνονται για το τόξο. Το ήθελε η Πέγκυ, αλλά το άρπαξε ο Πίγκυ. Και αυτή δεν του έδινε το βέλος. Το τόξο ήταν άχρηστο χωρίς το βέλος. Τσακωμός και φωνές. Το παιχνίδι ως δια μαγείας εξαφανίστηκε και από τους δύο. Όταν εμφανίστηκε, το τόξο ήταν χάμω αλλά το βέλος είχε καρφώσει τα μανίκια τους. Τα δυο αδελφάκια κοιτάχτηκαν και μετά χαμογέλασαν. Πόσο πιο εύκολο να παίζουν παρέα, Ένα γλυκό φιλί σφράγισε την συμφωνία τους. «Ποτέ πια τσακωμός»
Κι έτσι μεγάλωναν αγαπημένα χωρίς φωνές, τσακωμούς και κλάματα. Και το καλύτερο; Έλαβαν πολλά δώρα, παζλ και επιτραπέζια που έπαιζαν πάντα μαζί. Τα άλλα παιχνίδια είχαν χρόνο για ξεκούραση. Και ανάμεσά τους ο καλός γέρο-νάνος χαμογελούσε με νόημα. Ο Πίγκυ και η Πέγκυ ποτέ δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν αυτό το χαμόγελο. Εσείς;