Κατερίνα Μιχαηλίδου
Την παιδική χαρά της γειτονιάς έλουζε ο ήλιος, οι θάμνοι που ήταν φυτεμένοι γύρω γύρω είχαν γεμίσει μικρά πράσινα φυλλαράκι και οι υπερήλικες ευκάλυπτοι φιλοξενούσαν στα κλαδιά τους πουλάκια που τιτίβιζαν για να υποδεχτούν την άνοιξη.
Μακριά από τη φασαρία των αυτοκινήτων στη παιδική χαρά ακούγονταν μόνο τα γέλια και οι φωνούλες των παιδιών. Η φωνή μίας μαμάς όμως που καθόταν στο παγκάκι δίπλα την τραμπάλα που έβλεπε προς την είσοδο της παιδικής χαράς ακούστηκε να λέει:
-Πάλι ήρθε αυτός ο γυαλάκιας, δεν καταλαβαίνω γιατί τον φέρνει εδώ η μαμά του. Όχι μόνο δεν μπορεί να μιλήσει και να συνεννοηθεί με τα δικά μας παιδιά αλλά είναι και επιθετικός. Την προηγούμενη φορά επειδή ο γιός μου γέλασε μαζί του αυτός τον έσπρωξε δυνατά και τον έριξε κάτω.
-Έχεις δίκιο, είπε μια άλλη μαμά, μαζέψτε τα παιδιά σας και πάμε να φύγουμε, δεν κάνει καλό στα παιδιά μας να κάνουν παρέα με ένα τέτοιο παιδί. Μοιάζει 5 χρονών και ακόμα δεν ξέρει να μιλάει, όλο ακαταλαβίστικα λέει.
Η μαμά του “γυαλάκια” τις άκουσε και μόλις έφυγαν κάθισε σε ένα παγκάκι και έβαλε τα κλάματα, ενώ ο γιός της κούρνιασε δίπλα της.
-Πάμε να φύγουμε του είπε δεν έχει νόημα.
Τότε ένα αγόρι που φορούσε ένα κόκκινο κασκέτο έτρεξε και κάθισε δίπλα του, η μαμά του που ακολούθησε του είπε:
– Αγόρι μου, μην ενοχλείς το παιδάκι και την κυρία.
-Δεν μας ενοχλεί, πραγματικά. Ξέρετε ο γιός μου δεν είναι κακό παιδί, πριν από ένα χρόνο διαπιστώσαμε ότι δεν ακούει καλά, για αυτό και δεν έμαθε να μιλάει σωστά από μικρός. Έχει κάνει 2 πετυχημένες εγχειρήσεις και έχει σημειώσει πρόοδο με τις λογοθεραπείες αλλά έχει ακόμα πολύ δρόμο. Γίνεται επιθετικός γιατί νευριάζει που τα άλλα παιδιά δεν τον καταλαβαίνουν και τον κοροϊδεύουν. Για αυτό δεν έχει κανένα φίλο. Τα παιδιά δεν έχουν υπομονή να ασχολούνται μαζί του.
-Εγώ ξέρω τη λύση για αυτό είπε ο πιτσιρίκος με το κόκκινο καπέλο και άνοιξε το σακίδιό του κι έβγαλε μένα πλοκ ζωγραφικής, ένα σορό μαρκαδόρους και τα άπλωσε μπροστά στον “γυαλάκια”.
-Εμένα με λένε Ιάσωνα, εσένα πώς σε λένε;
Νι-κοοο΄-λα απάντησε ο μικρός,.
-Σου αρέσει να ζωγραφίζεις:
Ο Νικόλας κούνησε καταφατικά το κεφάλι του
-Ωραία λοιπόν, θα γίνουμε φίλοι, θα ερχόμαστε εδώ να ζωγραφίζουμε, δεν χρειάζεται να μιλάμε πολύ, θα μιλάμε μέσα από τις ζωγραφιές μας. Είμαι σίγουρος ότι μετά από λίγο καιρό θα τα καταφέρεις να μιλάς μια χαρά και σιγά-σιγά θα κάνεις παρέα και με άλλα παιδιά.
-Δεν πέρασε πολλή ώρα πριν αρχίσουν να γελάνε και να δείχνουν τις ζωγραφιές τους στις μαμάδες τους.
Ο Νικόλας γύρισε για πρώτη φορά χαρούμενος στο σπίτι του και ζήτησε από τη μαμά του να κάνουν μαζί τις ασκήσεις τις λογοθεραπείας του. Ήθελε μετά από λίγο καιρό όχι μόνο να ζωγραφίζει με τον Ιάσωνα αλλά να του λέει τα πάντα, είχε και εκείνος πια ένα φίλο.
Υπέροχο! Διδακτικό και συγκινητικό!!!