Με απογοητεύετε, κύριε Γκόλντ! Δείχνετε να μένετε στην εικόνα των πραγμάτων και αποφεύγετε να εμβαθύνετε ή έστω να αφήσετε τη διαίσθησή σας να μιλήσει. Και όμως, ξέρω πόσο διαισθητικά λειτουργείτε, σχεδόν πάντα. Μπορεί τώρα να σας μπερδεύει η ηλικία μου. Να σκεφτήκατε πως, όλα αυτά, είναι απλώς οι φυσιολογικές αγωνίες μιας αμαρτωλής, που βλέπει το θάνατο να πλησιάζει. Ως ένα βαθμό είναι έτσι. Δε θα πω ψέματα. Φοβάμαι πια το θάνατο. Όμως, κύριε, δεν είμαι διατεθειμένη να πεθάνω αμαχητί! Σας πληροφορώ, πως δε θα επιτρέψω σε κανέναν να με κάνει να ζω μέσα στο φόβο. Για αυτό, σας ερωτώ τελευταία φορά, είστε ή όχι διατεθειμένος να βρείτε ποιος θέλει να με δολοφονήσει, ώστε να τον προλάβετε ή πρέπει να απευθυνθώ αλλού;
Η κυρία Χάρπερ ήταν θυμωμένη, εξαγριωμένη. Ο λόγος της αποφασιστικός, τα μάτια της έβγαζαν σπίθες. Ο Γκόλντ, για μια στιγμή, αισθάνθηκε το φόβο που πρέπει να μετέδιδε αυτή η γυναίκα στα νιάτα της στον άντρα της, τη νύφη της ακόμη και στην υπηρέτρια. Ήταν τρομακτική!
Την περιεργάζεται για λίγο σιωπηλός. Παραδέχεται νοερά πως έχει δίκιο. Θεώρησε τους φόβους της υπερβολικούς, ορμώμενους κυρίως από τη μοναξιά της. Πιθανόν να πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά μαζί της. Αν μη τι άλλο, δεν είναι διατεθειμένος να επιτρέψει σε κάτι τόσο απλό και εύκολο να αμαυρώσει τη φήμη του ως ικανότατου ντετέκτιβ.
-Κυρία μου, πηγαίνετε στο σπίτι σας. Το βράδυ θα είμαι εκεί με όσες πληροφορίες σας είναι απαραίτητες.
Με αυτά τα λόγια, κοφτά και αποφασιστικά, απάντησε στις απειλές της. Δε θα την άφηνε να νιώσει πως εκείνη είχε τον τελευταίο λόγο. Τώρα, ήταν η σειρά της κυρίας Χάρπερ να μείνει σιωπηλή.
Συνεπής στο λόγο του και ακριβής στην ώρα του ο ντετέκτιβ Βάϊο Γκόλντ περνάει το κατώφλι της οικίας Χάρπερ. Η κυρία Χάρπερ τον περιμένει εναγωνίως, όπως άφησε να φανεί στο πρόσωπό της. Τον υποδέχτηκε όμως θερμά και του πρόσφερε ένα πούρο. Ο ντετέκτιβ χαμογελά.
-Έχετε ασχοληθεί λοιπόν σοβαρά με τις προτιμήσεις μου.
-Ήθελα να εξιλεωθώ για το προηγούμενο ξέσπασμά μου και έτσι πήρα το θάρρος να σας καλοπιάσω με τα αγαπημένα σας πούρα.
-Δεν ήταν ανάγκη, κυρία μου. Προτιμώ τους ανθρώπους που λένε ότι έχουν να πουν έξω από τα δόντια.
-Και εσείς, τώρα; Σκοπεύετε να μου πείτε ό,τι θέλω να μάθω έξω από τα δόντια;
-Βεβαίως. Αυτό αποτελεί αρχή μου. Η αλήθεια πρέπει να λάμπει πάντα, τίποτα δεν πρέπει να τη σκιάζει.
-Σας ακούω λοιπόν. Ποιος είναι ο υποψήφιος δολοφόνος μου;
-Εσείς, αγαπητή μου. Εσείς σκοπεύετε να δολοφονήσετε τον εαυτό σας. Δεν μπορείτε πια να κουβαλάτε άλλο το φορτίο.
-Χα χα χα. Ντετέκτιβ, είστε εξαιρετικά παράφρων!
-Καθόλου. Σας διαβεβαιώ. Έκανα, όπως σας υποσχέθηκα, την έρευνά μου και βρήκα όσα έπρεπε να βρω. Όσα θέλατε εσείς να βρω. Επιζητούσατε απεγνωσμένα την τιμωρία σας και για αυτό ήρθατε σε εμένα. Για να είστε βέβαιη για την επιτυχία. Και όταν σας είπα πως δε θα σας αναλάβω, γίνατε έξω φρενών. Τότε ήταν που κατάλαβα. Μόνο μια βαθύτερη ανάγκη θα σας ωθούσε σε τέτοιο ξέσπασμα.
-Ποια βαθύτερη ανάγκη; Συνεχίστε. Δε σας κρύβω πως με διασκεδάζετε.
-Η ανάγκη της τιμωρίας σας. Της εξιλέωσης, μέσω της τιμωρίας σας. Βλέπετε, όντως ο θάνατος σας τρομοκρατεί τώρα πια. Νιώθετε λοιπόν την ανάγκη να πληρώσετε προτού βρεθείτε στο έλεός του. Χρειάζεστε ένα είδος κάθαρσης και αυτό μόνο μέσα από εμένα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Επιδείξατε αξιοσημείωτη δειλία εσείς, που όλη σας τη ζωή δε δειλιάσατε μπροστά σε πολύ χειρότερες καταστάσεις.
Η κυρία Χάρπερ κάθεται σε μια πολυθρόνα. Τα τελευταία λόγια του ντετέκτιβ την επηρέασαν.
-Ήμουν πολλά, μα όχι δειλή.
-Το ξέρω. Ίσως ακόμη και τώρα να είστε πιο γενναία από όσο νομίζετε. Μόνο που, πλέον, έχει φτάσει η ώρα να υποστείτε τις συνέπειες.
-Έφτασε λοιπόν η λύτρωση;
-Όχι ακόμη. Πρέπει πρώτα να υπάρξει τιμωρία. Και για σας, τιμωρία χειρότερη από την δημόσια παραδοχή των εγκλημάτων σας, δεν υπάρχει. Το σθένος που ψάχνετε τόσον καιρό να βρείτε και δεν το βρίσκατε, έρχομαι τώρα εγώ με τις αποδείξεις μου να σας το δώσω. Ουσιαστικά, και αυτό εσείς το επιλέξατε, μα δεν παύει να είναι κάτι ασήκωτο για τον ψυχισμό σας.
-Είστε λοιπόν πράγματι εξαιρετικός γνώστης των ανθρώπων! Δεν έκανα λάθος.
-Όχι, δεν κάνατε.
-Σας ακούω λοιπόν, ντετέκτιβ. Τι αποδείξεις έχετε για όσα ισχυρίζεστε;
-Το πρώτο που έκανα κυρία μου, ήταν να ψάξω να βρω την υπηρέτριά σας.
-Και τη βρήκατε;
–Ναι. Στην πραγματικότητα, εκείνη ήταν το κλειδί όλης της υπόθεσης και αυτό το κατάλαβα από την κουβέντα που μου είπατε στο γραφείο μου.
Πολύ ωραία η μάχη για την λεκτική κυριαρχία των δύο. Αναπάντεχη εξελιξη!!!!